Edward Metgod, de solide sluitpost die zichzelf een uniek afscheid bezorgde  

Onderstaande Kasteelkanjer verscheen in 2016 in Pro Sparta. Tekst: Louis Du Moulin.

In de rubriek Kasteelkanjers wordt het vizier gericht op oudspelers die Sparta in het roodwitte shirt extra kleur hebben gegeven. Deze keer is het doelman Edward Metgod, de eenmalige Oranje-international die in de jaren ’90 tijdens 224 competitieduels plus meerdere historische bekerduels de eer van SP-AR-TA hoog hield.

Terug naar zondag 1 juni 1997, Sparta-RKC Waalwijk op het Kasteel. In de voorlaatste minuut bij de stand 1-3 mag Edward Metgod, bezig aan zijn laatste wedstrijd als prof, namens de thuisclub het spel hervatten. In  plaats van uit te trappen loopt de doelman met de bal in  de hand het strafschopgebied uit, recht af op scheidsrechter Jack van Hulten, schudt hem de hand en overhandigt hem het speeltuig. De arbiter is heel even verbaasd, maar trekt vervolgens toch, zoals het hoort, de rode kaart wegens ongeoorloofd hands. Aldus krijgt de  actieve voetballoopbaan van de vrijwel altijd solide Haarlemse sluitpost een veel historischer einde dan was voorzien. ,,Het was een impulsieve actie, ingegeven door de vervelende stand vlak voor tijd,” blikt Metgod een kleine negentien jaar later terug. ,,Vooraf had interimtrainer Dolf Roks geroepen dat er op het veld iets aan mijn afscheid moest worden gedaan, maar ik had onder deze omstandigheden geen zin in de gebruikelijke rituelen, dus bedacht ik dit in een split second. Of die rode kaart ooit nog gevolgen heeft gehad? Ik zou het niet meer weten. Kan zijn dat er nog een brief van de KNVB bij me is binnengekomen, maar waar die dan zou zijn gebleven, geen idee.”

Bijna SVV
Zeven jaar voor dat onvergetelijke uitroepteken strijkt Metgod neer op Spangen als opvolger van de naar Feyenoord vertrokken Ed de Goeij. Bij Haarlem heeft hij allang zijn plafond bereikt (inclusief 1 interland, in 1982 thuis tegen Frankrijk, 1-2), in Sparta ziet hij een mooie mogelijkheid tot een stapje hoger. Echter niet nadat eerst het in die dagen flink aan de weg timmerende SVV bij hem heeft aangeklopt. ,,Trainer Dick Advocaat wilde me heel graag hebben, maar grote baas John van Dijk had liever Joop Hiele, die bij Feyenoord weg moest, omdat hij een Rotterdamse jongen was. Ach, zo gaan die dingen soms,” herinnert Metgod zich.

Bij Sparta beleeft hij zeven overwegend fijne jaren, waarin hij behoorlijk met de club vergroeid raakt. ,,Ik heb me er altijd op mijn gemak gevoeld. Er hing een warme, gezellige sfeer, waardoor ook mijn gezin er altijd met plezier kwam, zoiets maak je zeker niet overal mee,” aldus Metgod, die in 1997 nog een jaar op het Kasteel kan bijtekenen, maar het dan op 37-jarige leeftijd wat keepen betreft wel welletjes vindt. ,,Dag in ,dag uit Haarlem-Rotterdam, was niet eens het probleem. Ik voelde er weinig voor om op halve kracht door te gaan. De uitdaging was er gewoon niet meer, dus ben ik maar niet op die aanbieding ingegaan.”

Strafschoppenserie
Mooie roodwitte momenten zijn er intussen genoeg geweest, zij het dat het winnen van prijzen is uitgebleven. Tweemaal is Metgod er met Sparta dichtbij, in allebei de gevallen middels het KNVB-bekertoernooi. De eerste keer, in het seizoen ’91-’92 met Rob Jacobs als Kasteelheer, eindigt de opmars in de Kuip, waar Feyenoord in de halve finale na een 1-1 eindstand in de strafschoppenserie aan het langste eind trekt. Oudere broer John is namens de club van Zuid een van de penaltynemers, die Edward vanaf elf meter passeert en zodoende met hem tekent voor een bijzonder stukje familiegeschiedenis. ,,Of we het daar nog wel eens over hebben? Ben je mal! Alleen als het ter sprake komt, zoals nu, wil er nog wel eens aan terugdenken en dan blijft het voor mij natuurlijk een unieke gebeurtenis. In mijn geheugen past het bij de periode Jacobs, waarin we met ongelooflijk veel plezier en aardig voetbal tot goede resultaten kwamen.”

Finale in de Kuip
Vier jaar later haalt Metgod met het door Henk ten Cate geleide Sparta wel de finale om de dan zogenoemde Amstel Cup. In de halve eindstrijd is op Spangen Feyenoord na verlenging verslagen (1-0), in de voorlaatste competitieronde troeft de Kasteelploeg thuis andere finalist met 2-1 af, zoals eerder met dezelfde cijfers ook al in Eindhoven van de Philipsbrigade werd gewonnen. De verwachtingen zijn aan Spartaanse zijde hooggespannen, maar de feitelijke ontknoping draait toch uit op een grote teleurstelling (2-5-nederlaag), deels doordat Metgod in de Kuip niet zijn allerbeste dag heeft. ,,Wat een hoogtepunt had moeten worden werd een enorme deceptie. Hoewel het niet echt mee zat, had ik tot aan de 2-1 van Dave van der Meer, die met een knap afstandsschot scoorde, nog wel het gevoel dat het goed kon komen. Per slot van rekening hadden we PSV dat seizoen al twee keer verslagen, dus het kon, het kwam er alleen niet van,” memoreert Metgod. ,,Als ik de beelden terugzie, dan word ik eerlijk gezegd niet vrolijk van mezelf. Het is niet echt slecht, maar een aantal momenten hadden net even anders gemoeten. Hoe dan ook, die verloren finale is en blijft, ook jaren later nog een zwakke zere plek.”