Met Hans Bentzon viel op het veld niet te spotten, erbuiten was hij altijd in voor een gedurfd dolletje

In de rubriek Kasteelkanjers wordt het vizier gericht op oud-spelers en ex-trainers die  het rood-witte shirt van Sparta extra kleur hebben gegeven. In de rij der memorabele smaakmakers belicht Louis Du Moulin ditmaal de onlangs op 79-jarige leeftijd overleden Hans Bentzon, die als bikkelharde linksback in 1966 met Sparta de KNVB-beker wint en een jaar later bijna debuteert in Oranje. Buiten het veld heeft hij zich nog veel onvergetelijker gemaakt als altijd parate grappentapper van de ondeugendste soort.        

Terug naar Sparta-Ajax op zondag 29 oktober 1967. Het Kasteel is afgeladen met meer dan 31.000 toeschouwers en de Amsterdamse landskampioen, aangevoerd door Johan Cruijff, verkeert in bloedvorm. Maar, Kasteelheer Wiel Coerver heeft zijn roodwitten zo gemotiveerd dat ze zullen knokken tot hun laatste snik.

In het heetst van de strijd gaat Spartaan Hans Bentzon een fel duel aan met Ajacied Sjaak Swart, waar hij een zeer pijnlijke rechterkuit aan overhoudt. De blonde linksback, die op het punt staat te debuteren in het Nederlands elftal, vreest meteen het ergste, maar speelt nog zo’n twintig minuten ‘gewoon” door tot aan de rust. Dan stelt verzorger Henk Klamer als eerste vast dat het getroffen been is gebroken. Dankzij een rake kopbal van Nol Heijerman in de tweede helft wint Sparta de bloedstollende slijtageslag uiteindelijk met 1-0. Alles wat Sparta ademt is uitzinnig van vreugde, behalve Coerver, die roept: ,,Ik zou deze bijzondere zege graag hebben geruild voor een gelijkspel zonder het verlies van Hans Bentzon.”

Fantastische instelling
Bovenstaande maakt twee dingen weer eens duidelijk: dat de ongelukkige verdediger van grote betekenis is voor zijn ploeg en dat dezelfde Bentzon beschikt over een fantastische instelling, ook wel ouderwetse Spartaanse mentaliteit genoemd.

De Oranje-kandidaat heeft die kwaliteit zich vanaf zijn twaalfde eigen gemaakt in het ‘shirt der shirts’, tegelijkertijd heeft hij zich ook technisch uitstekend geschoold. Met Bentzon achterin op links heeft Sparta al sinds zijn aantreden in de hoofdmacht eind 1963 aan die kant weinig tot niets te vrezen, vandaar dat bondscoach Georg Kessler zeer gecharmeerd van hem is geraakt en hem zal selecteren.

Honger
‘Sir Georg’ leert daarna al snel ook de andere kant van Bentzon beter kennen: die van    nergens voor terugdeinzende grappentapper, die ‘never a dull moment’ tot levensmotto heeft verheven. Zo weet de uiterst formele Kessler niet wat hem overkomt als Bentzon hem wijst op het gebit dat hij uit zijn mond heeft genomen en op een bal heeft gelegd. ,,Wat is dat?,” vraagt de bondscoach, al lichtelijk geïrriteerd. ,,Honger naar de bal!,” grijnst zijn tijdelijk tandenloze pupil, die dit geintje wel moet bekopen met een fikse boete.

Minstens zo legendarisch is een andere grol met het etiket ‘Kessler te grazen genomen’, daterend uit diens toch al zo gedenkwaardige Spartatijd. Ingeborg, de charmante wederhelft van ‘Sir Georg’ zit in trainingskamp aan de bar met de spelersgroep en op een onbewaakt moment laat Hans z’n kunstgebit in haar glas bier zakken. Groot is natuurlijk de hilariteit als zij daarna een slok neemt en prompt ongeloof zich van haar meester maakt. Terwijl mevrouw Kessler even later hartelijk meelacht om de gewaagde poets, kan manlief die absoluut niet waarderen. Bentzon krijgt van hem een ‘gele kaart’ ter waarde van 500 gulden, die gelukkig voor hem na tussenkomst van Ingeborg zal worden kwijtgescholden.

Dries Visser
Dergelijke geintjes doen de onderlinge verhoudingen uiteraard geen goed. Kessler weet zich bovendien minder afhankelijk van de  niet te temmen voetbalhumorist door de opkomst van een uitstekende jeugdige vervanger: de in meerdere opzichten veel stuggere Dries Visser, die vanwege zijn messcherpe slidings al snel ‘Het Scheermes’ wordt genoemd.

Als Bentzon ook onder Kesslers opvolger Elek Schwartz nog maar weinig aan spelen toekomt vindt hij het welletjes Met pijn in het rood-witte hart neemt Bentzon medio 1972 de wijk naar FC Dordrecht, waar hij zich nog een seizoen lang vooral als  sfeermaker profileert.

Neptunus
In latere jaren haalt hij zijn lol uit het voetbal als trainer van diverse amateurclubs. Met name bij Neptunus voelt Bentzon zich in zijn element, alleen blijven daar goede resultaten uit. Journalist Jan D. Swart, destijds secretaris bij de Drietanders, herinnert zich: ,,We degraderen met Bentzon uit de hoofdklasse, maar waren blij dat hij bleef, want we hadden nog nooit zo gelachen. En een jaar later gingen we naar de tweede klasse, nog steeds liepen de tranen van het lachen over onze wangen.”

Bij Sparta laat Bentzon tussen de oud-spelers in de Jupiler Lounge, op het ereterras èn op Nieuw Terbregge uitbundig de zon schijnen zolang zijn gezondheid het toelaat. Zo meedogenloos als zijn  tackles konden zijn, is soms ook zijn kritiek wanneer zijn  cluppie even niet naar wens presteert. Via RTV Rijnmond geniet de buitenwacht eind augustus 2019 voor het laatst van hem bij een bezoek in rolstoel met de jongeren van Rotterdamse Helden aan Diergaarde Blijdorp. Daarna blijft het stil rond hem, totdat op 16 januari 2021 het trieste nieuws naar buiten komt dat Hans Bentzon, 79 jaar oud, is overleden. In de herinneringen van wie hem heeft gekend zal deze unieke Oer-Spartaan nog heel lang voortleven.