Michel Breuer stopt en wordt jeugdtrainer

Twintig jaar lang mocht Michel Breuer zich profvoetballer noemen. De Gouwenaar debuteerde in het seizoen 1998/1999 bij Excelsior, nog voordat teamgenoot Deroy Duarte geboren was. Nu stopt de 38-jarige Breuer met voetballen, maar hij blijft als jeugdtrainer aan Sparta verbonden.

Het grootste deel van zijn carrière speelde Breuer bij sc Heerenveen, waar hij over alle competities 293 wedstrijden speelde. ‘De bekerwinst die ik met Heerenveen boekte, was een van de hoogtepunten uit mijn carrière’, blikt de toenmalig aanvoerder nu terug op deze periode.

In diezelfde rol van aanvoerder schudde Breuer collega-captain Gennaro Gattuso de hand, bij het thuisduel dat Heerenveen afwerkte met AC Milan. Op het veld stonden, naast de huidige trainer van de Rossoneri, ook spelers als Kaka, Ronaldinho, Filippo Inzaghi en Andriy Shevchenko. ‘Het is niet zo dat ik er iedere dag aan denk, maar dat ik tegen dat soort spelers gespeeld heb, is toch een leuke herinnering die af en toe voorbij komt.’

‘De krachttrainingen van Hans Kroon bleken goed voor mijn fitheid’

Nadat hij bij Heerenveen vertrok, tekende Breuer bij N.E.C. Het was de enige keer in zijn carrière dat het dienstverband van korte duur bleek; na anderhalf jaar maakte de inmiddels 33-jarige verdediger de stap naar Spangen. Nooit tekende hij lange contracten, maar aan het einde van het seizoen volgde immer de beslissing er nog een jaar aan vast te knopen.

‘De krachttrainingen van Hans Kroon bleken heel goed voor mijn fitheid’, vertelt hij nu. ‘Het combineren van deze trainingen met de veldtrainingen, kwam mijn fitheid erg ten goede. Hier heb ik veel van geprofiteerd en ik ben ervan overtuigd dat dat eraan bijgedragen heeft, dat ik zo lang door heb kunnen spelen.’

Artikel gaat verder onder de foto

Mede door deze behouden fitheid, hielp Breuer Sparta twee seizoenen geleden naar de titel. ‘We begonnen dat seizoen met de gedachte voor play-offs te gaan, maar rond de winterstop namen we de koppositie over. Wij bleven winnen, concurrenten verspeelden punten, het gat werd steeds groter. Dan gaat het bij de supporters leven dat je kampioen kunt worden en natuurlijk krijg je dat gevoel als speler ook. In die wedstrijd tegen Jong Ajax, waarin je wist dat je moest winnen om de schaal te ontvangen, sta je heel de wedstrijd voor, maar schiet Daley Sinkgraven een kwartier voor tijd de 1-1 binnen. Dan denk je wel: het zal toch niet? Dat uiteindelijk ik voor de ontlading na de 2-1 zorgde, is natuurlijk mooi en uiteindelijk hebben we na afloop een schitterend feest gevierd met z’n  allen.’

‘Voetbal is mijn hobby en ik ben trots dat ik daar zo lang op hoog niveau kon doorbrengen’

Een jaar geleden tekende de destijds 37-jarige Breuer voor het laatst bij als profvoetballer. In de eerste seizoenshelft miste hij slechts een paar wedstrijden door een blessure, maar na de winterstop raakte hij zijn basisplaats kwijt. De degradatie bezorgde het laatste seizoen van Breuer als voetballer een extra zwarte rand. Spijt dat hij door heeft gegaan, heeft hij echter niet.

‘Wat anderen daarover vinden, interesseert me niet zo veel. Op het moment dat ik bijtekende, was ik fit, voelde ik me goed en ging het goed. Het spreekt voor zich dat het seizoen niet gelopen is zoals ik hoopte, maar dat betekent niet dat ik niet meer achter mijn beslissing sta.’

De volgende carrièrebeslissing van Breuer betekent dat hij de technische staf van Sparta O17 versterkt. ‘De laatste twintig jaar heb ik gevoetbald en me eigenlijk alleen maar daarmee bezig gehouden. Het is mijn hobby en ik ben trots dat ik daar zo lang op hoog niveau kon doorbrengen. Dat ik in het voetbal bezig blijf, is op een manier dus wel een logische beslissing.’

De eerste stappen in het trainersvak zette Breuer enkele seizoenen geleden al. In zijn tijd bij N.E.C. begon hij aan de TC3 met stage lopen in de jeugdopleiding, iets dat hij hierna bij Sparta een vervolg gaf, door mee te lopen met Michael Reiziger in diens tijd als trainer bij de O17. Hier leerde hij Rick van Drongelen kennen als speler. Een jaar later, toen Breuer en Van Drongelen teamgenoten waren, duurde het even voor de jonge Zeeuw Breuer bij zijn voornaam noemde, omdat Van Drongelen hem consequent met ‘trainer’ aansprak.

In het eerste bleef Breuer Van Drongelen coachen en leiding geven, zoals hij met meer teamgenoten deed. Het paste bij de status van routinier, de aanvoerdersband en de positie centraal achterin. Toch denkt hij niet dat dit automatisch betekent dat hij succesvol zal zijn als trainer. ‘Dan is je rol heel anders en ben je er op een heel andere manier mee bezig. Het is ook niet zo dat ik hieraan begin met een uitgestippeld carrièreplan waarin ik ooit hoofdtrainer bij een bvo ben, of zoiets. Nu ga ik gewoon beginnen bij Sparta, kijken hoe het vak me ligt. Als het me allemaal bevalt, wil ik die TC1 halen en dan zien we wel waar dit diploma me brengt.’

Foto’s: Pro Shots