Hans Hazebroek, actief Spartaan én Legend voor het leven  ​

In de rubriek Kasteelkanjers wordt het vizier gericht op oudspelers die Sparta in het roodwitte shirt extra kleur hebben gegeven. In de rij der memorabele smaakmakers belicht Louis Du Moulin ditmaal de alom inzetbare Hans Hazebroek, die behorend tot de A-selectie slechts weinig namens de hoofdmacht in actie kwam, maar later uitgroeide tot drijvende kracht bij, voor en achter de Sparta Legends. Onlangs werd Hazebroek (74) verrast met het befaamde Delftsblauwe Bord vanwege zijn enorme verdiensten voor de onbetwiste voetballiefde van zijn leven.

​Het bovenmodale voetbaltalent van Hans Hazebroek (van 13 september 1944) wordt bij zijn eerste club vv Nieuwerkerk al snel herkend en gewaardeerd. Al op zijn veertiende mag hij debuteren in het eerste, waarna hij zich geregeld zal onderscheiden. Zestien is ‘Hansje’ als namens Sparta jeugdtrainer Piet de Visser bij hem aanklopt met als doel hem naar Spangen te lokken. Hazebroek hapt toe en komt terecht in het hoogste juniorenteam met onder anderen Hans Bentzon, Hans Buitendijk, Theo van Toledo en de twee topkeepers in wording Pim Doesburg en Tonny van Leeuwen. ​

Op het net in gebruik genomen Nieuw-Vreelust en vervolgens op Het Kasteel ontwikkelt de beloftevolle Nieuwerkerker zich stug door en dringt zelfs door tot het UEFA-team tot 19 jaar. ​

Boertje van buiten​
Alleen een echte doorbraak tot in de roodwitte hoofdmacht blijft voor hem helaas uit. Wat gegeven zijn vaardigheden aan de bal en zijn inzetbaarheid op meerdere posities aan het aanvalsfront bijna een raadsel kan worden genoemd. ,,Of toch ook weer niet,”” zegt Hazebroek zelf na dik vijftig jaar ‘bedenktijd’ over zijn blijven steken op de reservebank onder eerst nog Denis Neville en daarna Bill Thompson. ,,Sparta had een vaste voorhoede met gevestigde namen als Tinus Bosselaar, Piet de Vries, Tonny van Ede, Piet van Miert, daar kwam je als jong pikkie niet zomaar tussen. Bovendien kwam ik uit Nieuwerkerk en werd daardoor op Spangen toch een beetje als een boertje van buiten beschouwd. Met Ad Verhoeven, Hans de Koning, Theo Laseroms en Hans Eijkenbroek had je ook nog een stel bikkelharde jongens in de ploeg van wie je geen aai over je bol hoefde te verwachten als je een keer iets verkeerd had gedaan. Kortom,  eigenlijk was ik in die dagen veel te timide. De flair die ik bij Nieuwerkerk, waar ik aan de lopende band tegenstanders passeerde, had gehad, is er bij Sparta nooit uitgekomen.”​

Naar SVV
Op 10 januari 1965, na talloze vergeefse wachtbeurten in de dug-out en heel wat optredens in vriendschappelijke duels, krijgt Hazebroek eindelijk zijn serieuze kans in Sparta 1 in de Eredivisie, uit tegen Heracles. Hoewel hij een behoorlijke bijdrage levert aan het moeizame gelijkspel (1-1) blijft het bij die ene uitverkiezing. Waarop Hazebroek eieren voor zijn geld kiest en verkast naar Eerste Divisionist SVV. ,,Ik was ondertussen natuurlijk wel ongeduldig geworden, dus toen Rinus Goossens, de trainer in Schiedam, me vroeg had ik daar wel oren naar,” aldus Hazebroek. ,,Hij bleek ook nog een speciaal plan met mij te hebben waar ik eerst helemaal niets in zag: mij omvormen tot rechtsback. Ik kon mijn oren niet geloven, want ik had altijd voorin gespeeld en wel op alle plekken, maar achterin nooit. Goossens zag echter in mij de ideale man om van achteruit met een lange trap de zogeheten Luchtmacht van SVV ofwel de kopsterke spitsen Wout van Meeteren en Arend Koudijzer te bedienen. Het bleek een gouden vondst. In 1969 werden we kampioen van de Eerste Divisie. Die twee hadden er samen 58 gemaakt, inderdaad vaak op aangeven van mij, terwijl ik er zelf ook nog even elf in had geschopt.”​

Xerxes
Hazebroek beleeft met SVV een onvergetelijk seizoen in de Eredivisie, dat helaas  eindigt met degradatie. Voor de afronding van zijn carrière verhuist hij naar Xerxes, dat bekomen is van het profvoetbal, maar waar VW-dealer Piet Hoogenboom nog altijd graag de suikeroom uithangt. ,,Na de wedstrijd kwam hij dan langs met de envelopjes met inhoud om iedereen blij te maken. Met andere oud-Spartanen als Ad Verhoeven en Andries van Dijk heb ik daar de grootste lol gehad. Maar, vergis je niet op het veld bleef ik wel degelijk serieus bezig. Niets voor niets ben ik verkozen in het Xerxes-elftal van de Eeuw, met grootheden als Faas Wilkes, Wim Lagendaal en Coen Moulijn en daar ben ik natuurlijk best trots op.”​

Sparta Legends
Zijn hart is altijd voor SP-AR-TA het hardst blijven kloppen. Vandaar ook zijn geweldige betrokkenheid bij de onvolprezen Sparta Legends, de bonte groep van oudspelers van (tenminste) boven de 35 die geregeld overal hun opwachting maken. Afgelopen maand stond voor Hazebroek teller op veertig dienstjaren als speler, regelneef en als coach (lange tijd met de te vroeg overleden Gerrit de Bruin). Een mooie mijlpaal, die door de clubleiding is beloond met het uitreiken van het prestigieuze Delftsblauwe Bord aan duidelijk verraste Hazebroek. ,,Of ik die grote eer ook verdien? Ach, ik heb alles altijd met plezier gedaan en doe dat nog steeds . Sparta is nu eenmaal een prachtclub met veel fijne mensen, die ik graag om me heen heb. We zitten ons weleens te ergeren aan de dingen die misgaan, maar dat hoort erbij.”