Saïd Bakari vliegt 16 uur voor interlands met De Comoren: “Maar dan word ik wel als held ontvangen”

In de Indische Oceaan, ten oosten van het werelddeel Afrika, ligt een klein eiland dat luistert naar de naam de Comoren. Het land telde bij de laatste telling in 2022 exact 836.774 inwoners. Waaronder de familie van Spartaverdediger Saïd Bakari. De rechtsback keert meerdere keren per jaren terug naar het land waar zijn roots liggen. Deels om zijn familie te bezoeken, maar als hoofddoel om interlands te spelen met de Comoren, waarvoor Bakari inmiddels al 32 keer is uitgekomen. 

Benaderd door de Comoren

De Comoren: het zal voor veel Sparta-supporters tot vorig jaar een land zijn geweest waarvan zij nog nooit hadden gehoord. In Saïd Bakari haalde Sparta vorig jaar echter een speler binnen die voor dat land zijn interlands speelt, en dat terwijl Bakari onder de rook van Parijs is geboren. “La Courneuve in Frankrijk is mijn geboorteplaats, maar heel mijn familie komt uit de Comoren. Mijn ouders zijn op een gegeven moment in Frankrijk gaan wonen, waardoor mijn broers, zussen en ik dus officieel uit Frankrijk komen. Wij zijn wel de enigen eigenlijk die nu in Europa wonen, want mijn opa en ooms en tantes wonen nog altijd daar”, legt Bakari uit. De verdediger is dan niet geboren in de Comoren, maar was wel speelgerechtigd om voor dat land uit te komen. “In 2005 begon de Comoren met voetballen, maar in 2010 werd het echt serieus toen het land ging scouten in Frankrijk. Hier wonen veel voetballers die roots hebben in Comoren. Het was altijd een droom voor mij om voor de Comoren uit te komen, maar het verbaasde mij dat ze me volgde. Ik voetbalde destijds nog bij op amateurniveau bij het Belgische Turnhout, toen ik voor het eerst van de interesse hoorde. Uiteindelijk zat ik in 2017 pas voor het eerst echt bij de selectie, toen ik twee maanden daarvoor bij RKC tekende en voor het eerst op profniveau uitkwam. Vanaf dat moment ben ik altijd opgeroepen.”

Reizen

Bakari was, voordat hij international van de Comoren werd, alleen vóór zijn voetbalcarrière in dat land geweest. “Heel veel mensen in de Comoren leven in armoede, maar desondanks zijn de mensen met het minste al gelukkig. Daardoor is het altijd leuk om terug te komen in dat land. Daarnaast is de Comoren wel echt een heel mooi land. Het is een eiland, waardoor je veel mooie stranden hebt. Het is echt een warm land, zowel qua temperatuur als hoe de mensen zijn.” Dat Bakari zo goed ontvangen wordt, helpt hem ook om elke interlandperiode de reis te maken, want weinig internationals vanuit Nederland zijn zo lang onderweg als hij. “Heb je even?”, grapt Bakari als hij zijn route wil uitleggen. “Vanaf Amsterdam vlieg ik naar Ethiopië, dat is ongeveer zeven uur. Dan heb ik altijd drie uur overstaptijd en vlieg ik van Ethiopië naar Tanzania. Die vlucht duurt vier uur en dan heb ik één uur om naar het andere vliegtuig te gaan en die vliegt van Tanzania naar de Comoren. Die laatste vlucht is maar één uur.” De vleugelverdediger doet er, als alles meezit, in totaal zestien uur over om in de Comoren te komen. “Maar dan word ik wel als held ontvangen. Het wordt onderschat hoe enorm het voetbal leeft daar. Zoals ik al zei zijn mensen met weinig gelukkig, bijvoorbeeld al als we daar wedstrijden spelen. Ze wachten het nationale elftal dan ook op bij de luchthaven. Zeker als ik na mijn laatste wedstrijd bij Sparta nog tijd heb om naar Parijs te gaan, om daarvandaan te vertrekken met mijn teamgenoten. De meeste internationals voetballen namelijk in Frankrijk, waardoor we daar nog wel eens met elkaar afspreken om samen te reizen. Het is een lange reis en ik ben altijd moe als ik er ben, maar de mensen zijn ons zo dankbaar dat we dit over hebben voor ons land, dat het geweldig is om daar te zijn.”

Voetbalbelevenis in Comoren

Hoe het voetbal beleefd wordt in de Comoren blijft bijzonder voor Bakari. “Het is zo’n enorm feest als we daar komen. Zoveel mensen wachten ons vliegtuig op, want vanaf Tanzania vliegen we altijd samen naar de Comoren, als we elkaar nog niet eerder op de route hebben gezien. Het land wacht echt op onze komst, waarna er een feest uitbarst als we aankomen, dat wil je niet weten. De mensen zingen en trommelen heel de weg van de luchthaven naar ons hotel. Iedereen loopt met onze spelersbus mee, die stapvoets over het eiland gaat. Het is elke keer kippenvel als we daar zijn.”

Niet alleen de aankomst van de spelers wordt groots gevierd, ook de wedstrijden zijn een voetbalfeest. “De tribunes trillen heel de wedstrijd, echt iedereen steunt ons als we voetballen. In totaal is er volgens mij nu plek voor ongeveer 10.000 mensen, want het stadion is sinds kort verbouwd. Het voetbal wordt daar heel anders beleefd dan in Nederland. Veel meer trommels en trompetten, maar ook zijn de mensen echt al heel vroeg aanwezig. Als we om 14.00 uur spelen, zit het stadion al om 10.00 uur vol. De mensen zijn echt gek van voetbal.”

Buiten interlandperiodes is Bakari eigenlijk nooit in de Comoren, want voor zijn rust moet hij daar niet zijn. “Ik kan wel redelijk normaal over straat, maar word wel herkend. Zeker de laatste jaren is het echt veel erger geworden. Als ik er voor interlands ben, wil ik in mijn vrije tijd altijd wel even mijn familie bezoeken, wat ik lopend doe. Dan zijn er toch wel veel mensen die je handtekening willen of vragen op de foto willen. Als er op een gegeven moment één iemand begint, dan komt heel het eiland op je af. Ik vind dat niet erg en geniet er eigenlijk alleen maar van.” Bakari is bekend in de Comoren, maar Sparta inmiddels ook. “Mijn opa woont in de Comoren en zei dat mijn wedstrijden goed gevolgd worden. Ik merk dat ook aan de berichten die ik van veel mensen uit dat land ontvang, wanneer ik met Sparta speel. Na de wedstrijd tegen AZ stuurde mijn vader nog een foto van de krant in Comoren. Ik stond daar groot op, want ze hadden een artikel geschreven over het seizoensverloop. Vanuit de Comoren word ik dus gevolgd door veel mensen, dat is leuk.”

Het artikel gaat verder onder de foto

Stijgende lijn

Sinds 2006 speelt de Comoren officiële wedstrijden, waarin het als nummer 207 van de FIFA-wereldranglijst begon. Het eiland heeft inmiddels een enorme opmars gemaakt op voetbalgebied, wat terug te zien is op de wereldranking. Daar staat de Comoren nu op de hoogste positie ooit: 117. “Alles wordt steeds professioneler bij ons, ook met het nieuwe stadion. Het voetbal leeft de laatste jaren echt in het land en daardoor wordt er ook steeds meer tijd in gestoken. De bond blijft ook op zoek naar Europese spelers met roots uit de Comoren. Bijna iedereen die voor ons land uitkomst speelt al in Europa. Veelal op het tweede niveau van Frankrijk maar ook in Denemarken en Cyprus.” Mede daardoor is de rechtsback erg tevreden over het niveau. “Op de wereldranglijst maken we steeds grotere stappen. We spelen ook bijna alleen nog maar tegen landen die in de top-100 staan. Eind van het jaar willen wij daar ook bij horen en dat is echt mogelijk. Onze wedstrijden zijn tot nu toe alleen nog tegen andere Afrikaanse landen, maar zij onderschatten ons niet meer. We hebben tegen meerdere grootmachten uit Afrika gewonnen, waardoor je merkt dar ze gewaarschuwd zijn. We krijgen langzaam écht een naam in Afrika”, aldus een gedreven Bakari.

Afrika Cup

Een van de grootste stunts van de Comoren was in 2022 toen ‘Les Coelecantes’, zoals hun bijnaam luidt, voor het eerst deelnamen aan de Afrika Cup. “Dit was mijn gekste avontuur ooit en ben er heel erg trots op. Ten eerste omdat we ons plaatsten voor de Afrika Cup, dat was de Comoren nog nooit gelukt. Natuurlijk was het toen al groots feest, maar we hadden nooit verwacht dat we zo’n succesvol Afrikaans kampioenschap zouden hebben.”

De Comoren overleefde tegen alle verwachtingen in de groepsfase. “We zaten in een groep met Gabon, Marokko en Ghana. Niet bepaald een makkelijke loting. De eerste wedstrijd was tegen Gabon en eigenlijk gelijk een alles-of-niets-wedstrijd, als we echt wat wilden op dit toernooi. We verloren helaas met 1-0 en een paar dagen later was ook Marokko te sterk voor ons, al was dat geen schande. Daardoor leek het toernooi klaar, want we moesten zelf winnen van Ghana en waren afhankelijk van drie andere wedstrijden. Ghana was een van de favorieten voor de titel, maar verrassend genoeg wonnen we gewoon! Daardoor was Ghana direct uitgeschakeld en konden wij nog door, al was het haast onmogelijk. Het liep echter toch goed af voor ons, want de drie andere wedstrijden eindigden allemaal in ons voordeel. Die avond was zo spannend, vooral die laatste wedstrijd waar wij afhankelijk van waren. Ik weet niet meer tussen wie die ging, maar het ene land moest verliezen en kreeg in de laatste minuten een penalty. De keeper pakte die bal, waardoor wij doorgingen. Er kwamen zoveel emoties los.” Uiteindelijk was de achtste finales alsnog het eindstation voor de Comoren. “Het was midden in de Coronacrisis waardoor we in de knock-outfase veel spelers misten. We verloren uiteindelijk slechts met 2-1 van thuisland Kameroen in een stadion van 80.000 man. Het maakte voor ons niet veel meer uit, want we hadden zo’n mooi avontuur. Op het eiland, maar ook in Parijs en Marseille werd er ontzettend met ons meegeleefd.”

Gekkenhuis bij terugkomst

De Afrika Cup werd tijdens de Europese competities gespeeld, waardoor Bakari twee jaar geleden vanuit Kameroen direct terugkeerde bij zijn toenmalige werkgever RKC. Toen de international een paar maanden later weer voor interlands in de Comoren was, stond hem daar veel te wachten. “We werden als helden onthaald. Er werden speciaal twee oefenwedstrijden ingelast, zodat we snel allemaal weer bij elkaar waren in de volgende interlandperiode. Het was heel de week feest op de Comoren, terwijl de Afrika Cup niet eens gewonnen werd. De mensen waren zo trots. Ik kan me niet voorstellen wat er gaat gebeuren als we écht iets winnen.”

WK-kwalificatie

In november begon de 29-jarige verdediger met de Comoren aan de kwalificatie voor het WK dat in 2026 in de Verenigde Staten, Canada en Mexico gehouden wordt. Alleen de groepswinnaar gaat rechtstreeks naar het eindtoernooi. De Comoren is verrassend goed begonnen. “We begonnen goed met een zege tegen Centraal-Afrikaans Republiek, al moesten we op papier die wedstrijd ook kunnen winnen. Daarna wachtte opnieuw Ghana. In de Afrika Cup hadden we al van ze gewonnen. Hierdoor verwachtte men wederom een stunt. Ghana was niet zo in vorm en dat bleek ook, want we wonnen gewoon weer. Vorige keer was de zege op Ghana in Kameroen, maar omdat we nu thuis speelden, kreeg je veel meer mee van de feestvreugde. We maakten de 1-0 en ik dacht echt dat het stadion die vreugde niet zou overleven. Gelukkig liep het goed af. Daarna hebben we natuurlijk uitbundig gefeest.” Met een zege op de favoriet in de kwalificatiegroep deed de Comoren zulke goede zaken dat er hardop wordt gedroomd van een deelname aan het WK. “Niet door mij hoor”, lacht Bakari. “We hebben pas twee wedstrijden gespeeld en moeten ook nog naar Ghana toe. In juni staan de volgende twee duels op het programma, die moeten we ook gewoon weer winnen. We spelen dan wel uit en in Afrika is dat echt een groot verschil. Na die wedstrijden kijken we wel verder, maar we zijn in ieder geval goed begonnen.”

Mooie herinneringen

De Afrika Cup was Bakari’s mooiste moment, maar de rechtsback heeft veel meer meegemaakt. “Ik heb tegen een aantal heel goede voetballers gespeeld. Als ik er één mag kiezen, is dat Mohamed Salah. In de kwalificatie voor de Afrika Cup speelden we tegen hem en hij was mijn directe tegenstander. Bij de Comoren sta ik namelijk wel vaker linksback. Het was een leerzame avond”, laat Bakari weten, die zijn handen vol had aan de Liverpool-sterspeler. “Salah is de grote man in Egypte, dat merkte ik direct, want een journalist van Egypte was naar mij op zoek, omdat ik zijn directe tegenstander was. Hij was echt ontzettend goed en scoorde twee keer, al had ik ook kunnen scoren die wedstrijd. Tijdens het duel sprak ik ook nog met Salah, hij vroeg waar ik speelde en waar ik geboren was. Hij was echt heel aardig en rustig. Behalve als hij aan de bal was, want hij scoorde twee keer!”