Kasteelkanjers: Kuitenbuiter Dick Advocaat beleefde ’twee heerlijke jaren’ als Spartaan

Dick

Advocaat moet als voetballer al over zijn hoogtepunt heen zijn als hij op zijn

33-ste verjaardag (te weten 27 september 1980) uit bij Go Ahead Eagles zijn

debuut maakt in de roodwitte hoofdmacht van Barry Hughes. De ooit bij ADO

geschoolde en doorgebroken middenvelder heeft dan al een slordige veertien jaar

als prof in de benen met als laatste speelterrein de bepaald niet hoogstaande

Amerikaanse competitie. Het Spartabestuur heeft zeker zo zijn twijfels gehad

over het aantrekken van deze routinier, maar is toch gezwicht voor de

aanhoudende roep van zijn net begonnen (enter)trainer om versterkingen, nadat

de eerste drie competitieronden nul punten hebben opgeleverd.

Meer

ervaring is volgens Hughes absoluut noodzakelijk om het hoofd boven water te

houden. Met Advocaat plus even later Wim Suurbier, die ook voor het laatst

actief was in de Verenigde Staten, worden zijn 'gebeden' verhoord. En verdomd

prompt, begint Sparta beter te draaien en worden er geregeld klinkende

resultaten geboekt. Zoals met name een spectaculaire 4-3 thuiszege op Ajax en

de twee gelijke spelen uit bij PSV (0-0) en Feyenoord (2-2). Waar de verse

inbreng van pretletter Suurbier niet echt overhoudt, ontpopt de andere

'seizoensarbeider' Advocaat zich steeds meer tot een sleutelfiguur binnen. 

Ontploffen

Voor

iedereen (inclusief de zo graag spelbepalende Louis van Gaal) is het logisch

dat de kleine Hagenaar de aanvoerdersband draagt, want hij leest de wedstrijden

als geen ander en gaat ook steevast voorop in de strijd. Enig minpuntje is

wellicht zijn temperament: wanneer het binnen de lijnen even niet naar wens

loopt of als de scheidsrechter tegenwerkt wil Advocaat nog weleens ontploffen.

Kwetsbaar

vinden sommige professionele volgers hem ook als het aankomt op zijn

loopvermogen. Zo durft journalist Dick van den Polder in Het Vrije Volk naar

aanleiding van een minder optreden te schrijven dat zijn voornaamgenoot

íntussen de actieradius heeft van een bierviltje. Het spreekt voor zich dat Advocaat

laaiend is over dit knalharde oordeel, waar onder andere (de legendarische)

Spartabestuurder Gé Kleingeld op afdingt : ,,Maar Dick hoeft helemaal niet

zoveel te rennen om goed te spelen, hij staat immers altijd op de juiste

plaats!''

 Na zijn voornoemde entree in Deventer mist Advocaat in zijn eerste

Kasteelseizoen geen wedstrijd meer. De jaargang '80-'81 wordt thuis afgesloten

met een 5-2 zege op Excelsior, Sparta eindigt als zevende met een doelsaldo dat

tot de verbeelding spreekt: 75 doelpunten vóór, 71 tegen. Ruud Geels is met 22

treffers landelijk topscorer geworden, René van der Gijp heeft er zeventien

gemaakt, David Loggie elf.

Gelijkmaker

In

zijn tweede jaar als Spartaan doet Advocaat zich nog meer gelden. In liefst 33

van de 34 competitieduels is de geblokte kuitenbijter van de partij, daarnaast

speelt hij de zes bekerwedstrijden mee die Sparta afwerkt tot en met de

(verloren) dubbele halve finale tegen AZ. Persoonlijk hoogtepunt is zijn

gelijkmaker in de derby op Spangen tegen Feyenoord, die na nog een halfuur

billen knijpen goed zal blijken voor een punt (1-1).  

Advocaat

heeft in het 'shirt der shirts' in de kijker gespeeld. Ondanks zijn gevorderde

leeftijd is hij weer gewild en daarom voor Sparta niet meer te houden. Berchem

Sport, in België acterend op het tweede niveau,  doet hem een aanbieding

die hij niet kan weerstaan, weg is Dickie, tot verdriet van menigeen Spartaan.

Een succes wordt dat Vlaamse avontuur niet en wanneer Barry Hughes in de zomer

van 1983 Sparta verruilt voor FC Utrecht is één en één snel twee: Advocaat

volgt de trainer richting Domstad voor wat zal laatste (en minder geslaagde)

krachttoer als profvoetballer zal worden.

Warme

woorden

Als

trainer groeit Advocaat daarna uit tot een absolute grootheid, een topper van

wereldfaam, die zo af en toe nog graag met Sparta in aanraking komt. Zo is niet

geheel toevallig de openingswedstrijd van het gerenoveerde Kasteel in januari

2000 een 'friendly' tegen 'zijn' Glasgow Rangers. En wanneer een groep Britse

journalisten hem (in 2010) als interimtrainer van AZ vraagt naar zijn mening

over aanstaande tegenstander Sparta spreken zijn warme woorden voor zich: ,,Een

prachtige club met een geweldig rijk verleden, waar ik als speler twee

heerlijke jaren heb mogen beleven en nog steeds met veel plezier kom.''