Kasteelkanjers: Piet de Kant

Onderstaand artikel is geschreven voor Louis Du Moulin voor een editie van Pro Sparta in 2017.

Welke doorgewinterde Spartaan weet niet van Het wonder van Hamburg? 32 jaar na dato lepelen zij die destijds de superstunt tegen HSV in het Volkspark Stadion meemaakten, hetzij via ‘Hilversum’, nog moeiteloos allerlei sappige details op. Bovenaan de lijst der zoete herinneringen prijkt met ruime voorsprong de stoere heldenrol van doelman Bas van Noortwijk, die door drie West-Duitse strafschoppen te stoppen de ploeg van trainer Theo Vonk aan de historische zege hielp.

In het licht van dat ongelooflijke huzarenstukje valt veel van wat daaraan voorafging vanzelfsprekend in het niet. Echter, de weg naar die grandioze apotheose was al eerder doodgelopen als er niet andere vermetele daden waren verricht. Zoals die ene, bijna nooit meer opgemerkte ingreep van invaller Piet de Kant vlak voor het einde van de reguliere speeltijd. ,,Zelf zal ik dat moment natuurlijk nooit vergeten,‘’ vertelt de blonde oud-verdediger glimlachend. ,,Ik stond zo’n beetje op de doellijn en Bas roept, zoals wel vaker, Los! Maar, zoals ook weleens meer gebeurde, ging de bal over hem heen. Dus was het heel fijn dat ik me nog achter hem ophield om redding te brengen. Had ik dat niet gedaan, dan was het 3-0 geworden en waren we meteen uitgeschakeld geweest, want we speelden door een rode kaart voor Robin Schmidt met tien man en kwamen niet verder meer dan tegenhouden.’’

‘Hamburg’ (op 2 oktober 1985) geldt voor de thans 52-jarige Piet de Kant nog altijd als hét hoogtepunt van zijn actieve voetbalcarrière, die geen alledaags verloop heeft gekend. Allereerst worden zijn sportieve talenten pas vrij laat op hun waarde ingeschat, maar dan wel door de scouts van Sparta, zijnde Hans Sonneveld, René de Hoon en Koos Verbeek. Zij geven de robuuste middenvelder van vierdeklasser LMO het voordeel van de twijfel, waarna De Kant net voor zijn twintigste verjaardag zich mag melden op het Kasteel. ,,Daar was  Jan Nijman, de trainer van Sparta 2, al snel heel duidelijk tegen mij. Als middenvelder kon ik hem niet bekoren, maar hij zag wel een alternatief. Als jij wat wilt bereiken in het betaalde voetbal, dan moet je je als voorstopper gaan ontwikkelen. Nou, dat advies heb ik dus maar goed in m’n oren geknoopt.’’

Vanwege het vertrek van John de Wolf (naar FC Groningen) heeft de rap ingeburgerde De Kant even de hoop op directe opmars tot in de hoofdmacht. Maar dan wordt ervaren rot Piet Wijnberg (onder meer ex-Ajax) aangetrokken om met vaste waarde Adrie Andriessen het meest logische centrale duo te vormen. Zodoende blijft De Kant drie sezoenen lang een twaalfde man, die deels als gevolg van schorsingen en blessures toch geregeld zijn speelminuten in Sparta 1 meepikt. ,,Aanvankelijk nog als amateur, waardoor ik met niet veel meer dan 700 gulden per maand naar huis ging. Later met een contract werd het iets beter, maar een echte vetpot werd het nooit. Deed er voor mij ook niet zoveel toe, ik speelde in de Eredivisie tegen Ajax, Feyenoord en PSV en had Europees voetbal mogen meemaken, ik had bereikt wat ik wilde.’’

Vrij abrupt komt er medio 1988 een einde aan zijn Spartaanse periode. De Kant krijgt van het bestuur te horen dat zijn arbeidsovereenkomst niet wordt verlengd, officieel omdat trainer Rob Baan heeft aangegeven zijn selectie te willen verjongen. Met zijn 23 jaar (en in totaal ruim 80 optredens in het eerste op de teller) is De Kant lichtelijk verbaasd, maar hij hoeft  niet te gaan zitten treuren: DS’79, zojuist uit de Eredvisie gedegradeerd en zoekend naar fris bloed met de nodige routine, lijft hem maar wat graag in.

Om den brode eenmaal uitgevoetbald haalt hij de banden met de Spartafamilie weer stevig aan. De Kant komt nog uit voor de amateurs, trapt regelmatig een balletje mee met de Sparta Legends en werpt zich ook op als gewaardeerd meeloper met het roodwitte Ropa Run Team, tot tienmaal toe zelfs. In het dagelijks bestaan vindt De Kant na en paar omwegen zijn draai in het onderwijs: tegenwoordig is hij docent op het Albeda College, waar hij tieners en twintigers op MBO-niveau de kneepjes leert over het opereren in de detailhandel. Soms wordt hij daarbij nog als oud-prof van Sparta herkend ,,Je proeft dan direct een soort respect en dat is toch iedere keer weer leuk om te kunnen constateren.’’