Het verleden tegen FC Eindhoven

Eindhoven is de oudste nog bestaande voetbalvereniging uit de Lichtstad. In november 1909 ontstond zij uit een fusie tussen Eindhovia en een clubje dat … Sparta heette. In 1921 volgde een nieuwe fusie met nog een ander Sparta, nu uit Gestel. De nieuwe club Eindhoven had haar glorietijd in de jaren vijftig, toen zij driemaal achtereen afdelingskampioen van het zuiden werd. Nadat in 1953 een beslissingswedstrijd om het landskampioenschap tegen RCH was verloren behaalde Eindhoven het jaar erop wel de enige landstitel uit haar geschiedenis. Na de komst van het betaalde voetbal waren de successen snel voorbij, want eigenlijk was EVV, zoals men in Eindhoven beter bekend staat, een principiële amateurclub. De meest toonaangevende spelers, zoals internationals Frans Tebak en spits Noud van Melis stopten of  vertrokken. Eindhoven duikelde in 1957 bij het eerste seizoen prompt uit de eredivisie en liet de stad over aan Philips. Toch had Eindhoven met haar arbeidersaanhang nog lang een grotere sociale betekenis dan PSV. Na zelfs enkele jaren 2^e divisie kwamen de blauwwitten in 1975 via de nacompetitie terug op het hoogste niveau, waar men twee jaar verbleef. Daarna ontwikkelde Eindhoven zich tot de koning van de Eerste Divisie want geen andere club speelde zoveel wedstrijden op dit niveau. Een opvallende rol speelde EVV echter zelden.

Eindhoven kon op het Kasteel geen potten breken en nam slechts eenmaal alle punten mee. In Brabant was Sparta evenmin erg succesvol, totdat in de eerste divisie de zwakte van de blauwwitten te groot werd. De 1-7 van 2004/05 was ineens onze grootste uitzege ooit. De mooie reeks van vier opeenvolgende zeges aan de Aalsterweg werd in 2012 plotseling onderbroken door een onthutsende nederlaag die het jaar erop nog grotere vormen aannam.

Voor het leukste resultaat thuis moeten we heel ver teruggaan. In het eerste jaar van de eredivisie kwamen de Eindhovenaren in oktober op bezoek. Sparta had thuis nog niet gewonnen en stond met 4 punten uit 6 wedstrijden in de lagere regionen. Daniëls scoorde al na 4 minuten de openingstreffer en ook het uitvallen van Rinus Terlouw, die werd vervangen door de dat jaar debuterende Verhoeven, zorgde niet voor onrust. Bij rust was het door Geel en weer Daniëls al 3-0. In een productief kwartiertje midden in de tweede helft, waarbij Van Ede eenmaal zelf scoorde en twee precieze voorzetten gaf aan Verhoeven en Daniëls, werd de eindstand vastgelegd.

In mei 1976 stelde Eindhoven het eredivisieschap voor nog een jaar zeker door in de voorlaatste wedstrijd via Bleyenberg de enige treffer te scoren. Enkele maanden later herstelde Sparta zich van een zwakke start (1 uit 3) door Eindhoven met 3-0 te verslaan.

De ontmoeting op het Kasteel op onze verjaardag in 2005 was gedenkwaardig. Eindhoven dacht meer aan de slagroomtaart dan aan tegenstand. Toch kwam het na de snelle openingstreffer van De Fauw nog op gelijke hoogte door een benutte strafschop. Bij rust leidde Sparta al met 3-1 door goals van Koevermans en Mustapha. Het met 10.400 kijkers uitverkochte stadion zag na rust nog doelpunten van Koevermans en De Fauw. Het werd een spetterend feest toen bleek dat concurrent Heracles thuis verloren had. Daardoor was de voorsprong ineens opgelopen tot 4 punten. Het kampioenschap en promotie leek aanstaande. Iedereen weet hoe moeizaam die weg nog was tot 9 juni 2005.

In 2012 werd weer een hoge score bereikt. Calabro zorgde al na 10 minuten voor de eerste treffer, maar tot aan de rust bleef die stand ongewijzigd. Na de pauze was na 8 minuten echter al een 4-0 voorsprong opgebouwd door Calabro (uit een penalty), Deekman en Luirink. We voetbalden de wedstrijd comfortabel uit. Een tegengoal halverwege de tweede helft werd snel teniet gedaan door Bilate en Calabro legde een kwartier voor tijd de eindstand vast.